Jeżyna niebieska - Rubus caesius
Dzisiaj przedstawię Wam jeżynę polną (Rubus caesius). Nazywana jest również jeżyną polną i jest jednym z najpospolitszych gatunków jeżyn w Europie. To jedna z roślin, które wytwarzają dzikie jeżyny .
Różę tę nazywa się czasem Błękitną Różą, ale nie jest ona jedną z Róż .
W PROGRAMIE:
OPIS NIEBIESKIEGO BRĄZU
Oprócz zdjęć, tutaj znajdziesz opis botaniczny Rubus caesius
Niestety, jeżyny (Rubus) są gatunkami trudnymi do odróżnienia . Dlatego dodałem również opis botaniczny, aby pomóc Ci lepiej odróżnić jeżynę modrą od jej krewnych.
Choć należy przyznać, że w niektórych przypadkach po prostu nie jest to możliwe ze względu na liczne krzyżówki między gatunkami, Rubus caesius jest gatunkiem polimorficznym , co sprawia, że nie zawsze łatwo go zidentyfikować.
PORT OGÓLNY:
- od 50 cm do 1 metra wysokości
- Łodygi cylindryczne bez włosków
- Cienkie ciernie, małe kolce.
- Tworzy stosunkowo rzadkie zarośla.
LIŚCIE
- Liście liściaste.
- Układ liści: naprzemienny.
- Liście są trójpierścieniowo złożone . Są również owłosione po obu stronach.
- Listki owalne i lancetowate.
- Zielony po obu stronach .
- Ząbkowane krawędzie.
- Obecność zielonych, lancetowatych przylistków u nasady każdego liścia.
KWIATY
- Typowy kwiat z rodziny różowatych .
- Jeżyna niebieska kwitnie od maja do czerwca.
- Małe kwiaty zebrane w baldachogrona
- 5 dużych, białych płatków z 5 pionowymi, długimi, zaostrzonymi zielonymi działkami i pręcikami na równi ze słupkami.
- Długa, smukła szypułka z drobnymi gruczołami i małymi kolcami
owoce
- Owoce o czarnej barwie z lekko niebieskawym odcieniem .
- Owoce składające się z kilku małych pestkowców
- W przypadku jeżyny błękitnej występuje zazwyczaj od 2 do 5 pestkowców . Jednak na jednym zapłodnionym kwiecie może ich być nawet 20.
- Owoce mają kwaśny smak.
NIEBIESKOBRĄZOWE ŚRODOWISKO
Dowiedz się tutaj, gdzie w naturze można znaleźć jeżynę modrą.
W tej sekcji poznasz typowe siedliska jeżyny błękitnej . Zobaczymy zatem jej zasięg występowania, a także jej obecność we Francji.
Następnie przyjrzymy się jego potrzebom ekologicznym . Na koniec przeanalizujemy jego fitosocjologię . To da ci bardzo dobry obraz tego, jakie środowiska preferuje nasza jeżyna.
obszar dystrybucji
Obszar występowania jeżyny błękitnej (Rubus caesius) na świecie. ( Źródło )
Oto mapa pokazująca rozmieszczenie jeżyny błękitnej na świecie . Jest oczywiste, że jest to gatunek europejski.
A mówiąc precyzyjnie, jak widać na tej mapie, jeżyna siwa rośnie głównie w Europie Zachodniej.
Największą częstością występowania tej choroby charakteryzuje się we Francji, Holandii, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
Można go jednak spotkać także w północnych Włoszech i Hiszpanii, a także w Danii, Szwecji, a nawet Rosji.
Poza tymi obszarami nie jest on praktycznie obecny. Nie jest uważany za gatunek inwazyjny, w przeciwieństwie do niektórych jego krewnych.
Jeżyna niebieska we Francji
Jak wspomniałem na początku artykułu, jeżyna błękitna jest jedną z najpospolitszych jeżyn we Francji .
Jak widać na tej mapie, jest on obecny na całym naszym terytorium . Można go znaleźć od północy na południe, wliczając Korsykę, i od wschodu na zachód.
Jest jednak bardziej powszechny na wschodzie kraju niż na zachodzie . Dlatego nie jest zbyt rozpowszechniony w Bretanii ani Akwitanii. Jest również mniej powszechny w Masywie Centralnym.
Potrzeby ekologiczne jeżyny błękitnej
- ŚWIATŁO : Jeżyna modra toleruje miejsca umiarkowanie oświetlone. Dlatego potencjalnie można ją spotkać w żywopłotach, na skrajach lasów lub na polanach .
- WILGOTNOŚĆ : Preferuje również chłodne gleby i źle znosi silną suszę. Może zatem rosnąć w pobliżu nawadnianych pól, zarośli nadbrzeżnych lub w pobliżu źródeł wody. Nie lubi jednak terenów podmokłych.
- WAPIEN : preferuje również gleby wapienne. Stąd jego rzadkość w regionach o kwaśnym pH, takich jak Bretania.
- GLEBA : Jeżyna modra nie jest szczególnie wymagająca pod względem gleby. Można ją zatem spotkać w dość zróżnicowanych środowiskach, pod warunkiem, że ma wystarczającą ilość wilgoci, materii organicznej i składników odżywczych.
- WYSOKOŚĆ : Gatunek ten nie występuje powyżej 1500 metrów wysokości.
Fitosocjologia
Fitosocjologia to nauka badająca zbiorowiska roślinne . Nie będziemy wchodzić w szczegóły, ale przyjrzymy się roślinom, z którymi naturalnie rośnie jeżyna modra.
Oczywiście, biorąc pod uwagę ogromną liczbę gatunków roślin, lista ta jest daleka od ukończenia.
To da ci dobry przegląd jego siedliska:
DRZEWA
- Czarna olcha
- Wysoki jesion
- Czeremcha ptasia
- Wiąz polny
- Dąb szypułkowy
- Topola czarna
- Wiśnia
- Drżenie
- Klon platan
- Biała wierzba
- Klon polny
- Klon jaworowy
KRZEWY
- Porzeczka czerwona
- Piwny
- Kalina Obier
- Drzewo wędrowne
- Ligustr pospolity
- Czarny bez
- Wrzeciono pospolite
- Głóg pospolity
- Głóg dwustylowy
- Dereń krwistoczerwony
- Dereń męski
ROŚLINY ZIELNE
- Kardamina łąkowa
- Chmiel
- Angelica z lasu
- Barszcz pospolity
- Żywokost pospolity
- Mięta wodna
- Gmina Benoite
- Musztarda czosnkowa
- Bryony Dioica
- Czarny bez
- Garance Podróżnik
- Lampsane pospolite
ZASTOSOWANIA NIEBIESKIEJ JEŻYNY
Podobnie jak wiele roślin dzikich, ma ona bardzo ciekawe zastosowania.
Bez wdawania się w szczegóły, przyjrzymy się różnym zastosowaniom jeżyny błękitnej . Sprawdzimy, czy jest ona rośliną jadalną, trującą, czy leczniczą .
I dlaczego nie również jego rola ekologiczna .
NIEBIESKA JEŻYNA: CZY JEST JADALNA?
Podobnie jak inne gatunki jeżyn , jeżyna modra jest jedną z jadalnych roślin występujących we Francji .
Oczywiście, je się ją głównie ze względu na owoce: jeżyny . Jej jeżyny są nieco mniej słodkie niż te z jeżyny pospolitej, ale nadal mają cierpki smak. Nie są to jednak najlepsze dzikie jeżyny.
Młode pędy i liście również są jadalne.
Starsze liście nie są toksyczne, ale są zbyt twarde , aby można je było uznać za jadalne.
NIEBIESKI BRĄZOWY: toksyczność, niebezpieczeństwo?
Sama w sobie jeżyna niebieska nie jest rośliną trującą. I rzeczywiście, żadna z jej części nie jest trująca.
Należy jednak pamiętać, że dojrzałe liście zawierają dużą ilość garbników, przez co nie nadają się do spożycia.
Ponieważ jednak rośnie blisko ziemi, należy unikać zrywania jej w pobliżu dróg. Może być skażona moczem zwierząt (psów, lisów itp.).
Co w konsekwencji może potencjalnie przenosić choroby.
NIEBIESKI BRĄZOWY: leczniczy?
W ziołolecznictwie jeżyna (Rubus fruticosus) jest ceniona za swoje liczne zalety i korzyści. A co z jeżyną niebieską?
Niewiele jest informacji na ten temat. Nie jest on oficjalnie uznany za roślinę leczniczą we francuskiej farmakopei. Uważa się jednak, że jego młode pędy i liście mają właściwości ściągające, tonizujące, moczopędne i oczyszczające .
Owoce są źródłem węglowodanów, witamin i błonnika.
Rola ekologiczna jeżyny błękitnej
Jeżyna modra jest również gatunkiem bioindykacyjnym . W szczególności pozwala nam wnioskować o obecności chłodnego, zacienionego środowiska o wysokiej wilgotności powietrza i wapiennej glebie.
Pomaga również chronić i karmić wiele gatunków owadów i małych zwierząt.
Wreszcie jest to gatunek kluczowy przy tworzeniu ZNIEFF-ów .
POMYLENIE Z INNYMI GATUNKAMI
Jak w przypadku wszystkich roślin dziko rosnących, mogą wystąpić pomyłki.
Jeżyna modra (Rubus caesisus) to jeden z wielu gatunków jeżyn występujących w naturze. Z tego powodu może być potencjalnie mylona ze wszystkimi gatunkami spokrewnionymi. A istnieje wielu krewnych, liczących ponad 5000 różnych gatunków .
Oto jednak inne gatunki jeżyn, które mogą być do niego podobne:
- RUBUS IDAEUS : To malina, pospolita jeżyna w Europie, o białych spodach liści. Dlatego dość łatwo ją odróżnić od jeżyny niebieskiej.
- RUBUS FRUTICOSUS : To jeżyna pospolita, najpowszechniej występująca jeżyna w Europie. Krzyżuje się z wieloma gatunkami, ale każdy liść ma 5 listków, a nie 3 jak jeżyna modra. Jest jednak znacznie bardziej powszechna.
- RUBUS HIRTUS : Dość polimorficzna, ciernista jeżyna rośnie głównie w górach. Jest jednak dość powszechna. Można ją rozpoznać po ciemniejszych, bardziej owłosionych liściach, często z 5 listkami. Czasami na jednym liściu znajdują się 3 lub 4 listki.
- RUBUS ULMIFOLIUS : Jeżyna wiązowolistna występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego. Jej liście są zielone, ale lekko szarawe, z wyraźnym, meszkowym nalotem. Jest to jedna z wielu roślin garrigue , które można spotkać w południowej Francji.
- RUBUS CANESCENS : Nazywana jest również jeżyną owłosioną. Stąd jej druga łacińska nazwa, Rubus tomentosa. Jak sama nazwa wskazuje, ma ona meszek na spodniej stronie liści.
ŹRÓDŁO OKŁADKI:
