Wawrzyn kaukaski (Prunus Laurocerasus): identyfikacja, zastosowania, lokalizacja i trudności ze znalezieniem podobnych roślin
OPIS lauru kaukaskiego
Po pierwsze, ważne jest, aby nie mylić laurowiśni kaukaskiej z innymi gatunkami laurowiśni . Laurowiśnia kaukaska jest niewątpliwie najpospolitsza ze wszystkich. Jest tak powszechna, że występuje nawet pod kilkoma nazwami.
Zatem laurowiśnia kaukaska , laurowiśnia wiśniowa , laurowiśnia trebizondzka i laurowiśnia pospolita należą do tego samego gatunku: Prunus laurocerasus . Należy on do rodziny różowatych (Rosaceae ). Jest zatem spokrewniony z morelą , wiśnią i tarniną .
Port Kaukaskiego Lauru
Wawrzyn kaukaski to bujny krzew . Może dorastać do rozmiarów niektórych gatunków drzew. Wawrzyn pospolity ma krzaczasty pokrój, dość zwarty w młodości, a z wiekiem staje się bardziej drzewiasty.
Jego korona jest bardzo gęsta i może dawać dużo cienia pod spodem. Ma rozległe rozgałęzienia, tworzące duże konary u podstawy i liczne gałązki. W naturze zazwyczaj osiąga od 3 do 6 metrów wysokości, ale może przekraczać 10 metrów.
Liście laurowe kaukaskie
Wawrzyn kaukaski można łatwo rozpoznać po liściach . Po pierwsze, jego liście są zimozielone. Pozostają więc na gałęziach przez cały rok, nawet zimą. Dzięki temu jest on dobrze rozpoznawalny niezależnie od pory roku.
Liście Prunus laurocerasus są duże, mierzą do 20 centymetrów długości i 5-10 centymetrów szerokości. Liście tego gatunku są całobrzegie, o podłużno-lancetowatym kształcie i ułożone naprzemiennie na gałęziach.
Każdy liść wawrzynu kaukaskiego jest również bardzo wytrzymały . Nie ma ani włosków, ani meszku, więc są bezwłose. Mają jednak również charakterystyczną cechę – są bardzo błyszczące. Zielone po obu stronach, ich spodnia strona pozostaje nieco mniej ciemna i mniej błyszcząca niż górna strona liścia.
Każdy liść, przyczepiony do gałęzi ogonkiem, zawiera miodniki – gruczoły nektarowe, które przyciągają mrówki. Po zgnieceniu liści wawrzynu kaukaskiego uwalnia się gorzki zapach migdałów.
Jeśli chodzi o blaszkę liściową: żyłki są bardzo wyraźnie widoczne. Żyłka centralna, żółta, dzieli się na kilka małych żyłek pachowych ułożonych naprzemiennie względem żyłki głównej.
Krawędzie blaszki liściowej są również bardzo drobno ząbkowane i lekko walcowane.
Kwitnienie lauru kaukaskiego
Ponieważ laur kaukaski należy do rodziny różowatych , jego kwitnienie będzie dość charakterystyczne, chociaż zupełnie inne niż kwitnienie innych gatunków śliwy .
Kwiatostany to wyprostowane grona kwiatów rosnące w kątach liści. Każdy kwiatostan składa się z licznych, małych, symetrycznych, białych kwiatów. Kwiaty laurowiśni są również ciasno upakowane, ale każdy pręcik z żółtym nitkiem jest wyraźnie widoczny.
Ich dno kwiatowe jest puste, a kielich składa się z 5 wolnych, pazurzastych płatków otaczających 20 pręcików. Słupek, znajdujący się w centrum kielicha, jest wyraźnie widoczny. Kwiaty również pachną, ale nie wydzielają szczególnie przyjemnej woni.
Wawrzyn kaukaski kwitnie długo i dwa razy w roku. Pierwsze kwitnienie przypada na okres od maja do czerwca, a drugie kwitnienie rozpoczyna się we wrześniu. To drugie kwitnienie trwa do końca jesieni.
Owoce lauru kaukaskiego
Podobnie jak inne gatunki Prunus, wawrzyn kaukaski wytwarza owoce w kształcie pestkowców, stąd jego nazwa – wawrzyn wiśniowy .
Co więcej, jej owoce przypominają małe wiśnie. Są to małe, mięsiste pestkowce, które po dojrzeniu mają kolor od czerwonego do czarnego.
Rozsiewanie owoców laurowych odbywa się endozoochorycznie (endozoochoria to rozsiewanie przez zwierzęta). Ptaki, w tym kosy i szpaki, rozsiewają nasiona, zjadając owoce tego gatunku.
Kora i pień
Kora i pień to kolejne charakterystyczne cechy wawrzynu kaukaskiego . Kora dolnych gałęzi i pnia jest ciemnoszara.
Natomiast na młodych gałęziach pojawia się kora, której kolor waha się od zielonego do żółtego.
Gdzie znaleźć wawrzyn kaukaski: Lokalizacja
Obszar dystrybucji
Wawrzyn kaukaski został odkryty w Trapezuncie przez przyrodnika Pierre'a Belona w 1546 roku, a następnie sprowadzony do Europy Zachodniej w okresie renesansu. Zanim jednak rozpowszechnił się w całej Europie Zachodniej, wawrzyn pospolity rósł naturalnie w Azji Mniejszej.
Obecnie jest klasyfikowany jako gatunek inwazyjny, ponieważ występuje w wielu regionach o klimacie umiarkowanym. Można go spotkać w Ameryce Północnej, południowej Australii, Nowej Zelandii, a nawet w Afryce Południowej.
Wawrzyn kaukaski we Francji
Wawrzyn kaukaski jest powszechny we Francji , zwłaszcza w miastach, ale można go również znaleźć w naszych lasach. W stanie dzikim wawrzyn kaukaski występuje niemal na całym obszarze Francji kontynentalnej.
W rzeczywistości zjawisko to będzie rzadkie jedynie na Korsyce i w północno-wschodniej Francji.
Mapa rozmieszczenia lauru kaukaskiego we Francji
Mapa przedstawiająca rozmieszczenie wawrzynu kaukaskiego we Francji ( źródło zdjęcia )
Potrzeby ekologiczne
Chociaż laurowiśnia pospolita może stać się inwazyjna , ma pewne wymagania ekologiczne. Na przykład Prunus laurocerasus to gatunek lubiący słońce . Dlatego do rozwoju potrzebuje dużo światła słonecznego. Gatunek ten potrafi jednak przystosować się do słabego oświetlenia.
Preferuje również ciepłe temperatury. Wawrzynek jest dość mrozoodporny, wytrzymuje temperatury nawet do -15°C. Najlepiej jednak rośnie w miejscach lekko suchych i ciepłych.
Jeśli chodzi o glebę, laur kaukaski nie jest szczególnie wymagający . Łatwo adaptuje się do różnych rodzajów gleby: kwaśnej, suchej, chłodnej, gliniastej, bardziej kamienistej, a nawet wapiennej, o ile te cechy nie występują w nadmiarze.
Typowe siedliska laurowiśni kaukaskiej
W Europie większość tych wawrzynów rośnie w miastach . Można je łatwo znaleźć w parkach i ogrodach, na rabatach kwiatowych, a zwłaszcza w prywatnych żywopłotach.
Jednak w naturze jego siedliska są bardziej zróżnicowane. Rośnie głównie na nasypach, nieużytkach, polanach leśnych, a nawet w lasach liściastych, o ile są one wystarczająco jasne.
ZASTOSOWANIA lauru kaukaskiego
Wawrzyn kaukaski jako roślina ozdobna
Spośród wielu zastosowań laurowiśni , jej główną zaletą pozostaje walory ozdobne. Rośnie szybko, nie wymaga intensywnej pielęgnacji i dobrze znosi przycinanie, co czyni ją bardzo atrakcyjną rośliną do parków i ogrodów.
Posadzony jako drzewo ozdobne, może zasłaniać widok lub stanowić centralny element dużego klombu. Istnieje również wiele odmian i kultywarów wawrzynu pospolitego .
Ale to właśnie jako żywopłoty te wawrzyny znajdują swoje miejsce. To jest ich podstawowe zastosowanie.
Roślina trująca
Niestety, wawrzyn kaukaski jest również rośliną toksyczną dla ludzi . Tylko ptaki i niektóre owady mogą go spożywać bez ryzyka dla zdrowia.
W rzeczywistości wszystkie części rośliny zawierają glikozydy cyjanogenne , które po spożyciu przekształcają się w kwas pruski. Dotyczy to liści, soku, a nawet nasion. Jadalny jest tylko miąższ owoców, i to tylko w niewielkich ilościach.
Roślina jadalna i aromatyczna
Należy zachować ostrożność podczas spożywania lauru kaukaskiego ze względu na jego toksyczność . Można go jednak spożywać.
Po pierwsze, miąższ owocu jest jadalny . Należy jednak uważać na nasiona liścia laurowego, które są szczególnie toksyczne. Ponadto, miąższu owocu nie należy spożywać w dużych ilościach, ponieważ według niektórych źródeł same owoce są lekko toksyczne.
Liście można również wykorzystać w kuchni, zawsze w niewielkich ilościach. Były używane do aromatyzowania niektórych wypieków, ale nie polecam tego, ponieważ pozostają toksyczne ze względu na zawartość glikozydów cyjanogennych.
Roślina lecznicza
Pomimo wysokiej toksyczności, wawrzyn kaukaski może być stosowany jako roślina lecznicza, ale z dużą ostrożnością. Zmiażdżone liście, w kontakcie z wodą, działają uspokajająco na układ nerwowy i sercowo-naczyniowy.
Stosowane w odpowiednich dawkach mogą być skuteczne w walce z kaszlem i kołataniem serca.
Jednak olejek eteryczny z wawrzynu wiśniowego zawiera zbyt dużo toksycznych substancji, aby go stosować. Może to prowadzić do śmierci.
Wawrzyn kaukaski jest rośliną inwazyjną.
Mimo że wawrzyn kaukaski jest stosowany w parkach i ogrodach, ma on również bardzo negatywny wpływ na środowisko .
Może stanowić dużą konkurencję dla lokalnej francuskiej flory . Ze względu na gęstą roślinność ogranicza dostęp światła mniejszym roślinom.
Co więcej, rośnie szybko i uwalnia do gleby substancje allelopatyczne, które konkurują z innymi roślinami. W ten sposób zakłóca gospodarkę leśną i hamuje rozwój bioróżnorodności.
Właściwości lauru kaukaskiego
- Środek przeciwskurczowy: Wawrzyn kaukaski stosowany w odpowiednich proporcjach działa przeciwskurczowo . Może zatem odgrywać rolę w łagodzeniu skurczów i bólu.
- Środek uspokajający nerwy : jego działanie jest porównywalne do działania środków znieczulających. Powoduje osłabienie mięśni oraz zwolnienie akcji serca.
- Prulaurazyna : Prulaurazyna to substancja chemiczna zawarta w liściu laurowym. Podczas trawienia przekształca się w kwas prulaurazynowy.
- Środek pobudzający układ oddechowy : dzięki swoim właściwościom chemicznym wawrzyn kaukaski może być również stosowany w celu pobudzenia układu oddechowego .
- Przeciwdziałanie opiatom : Laurowiśnia kaukaska może być również stosowana w celu równoważenia efektów niektórych substancji uzyskanych z opium.
- Skutki uboczne : Laurowiśnia pospolita pozostaje rośliną niebezpieczną i może powodować różne skutki uboczne, takie jak lęk, bóle brzucha, bóle głowy, nadmierne ślinienie się, zawroty głowy i nudności. Spożycie zbyt dużych dawek może prowadzić do drgawek z utratą przytomności, śpiączki z powodu uduszenia, a ostatecznie do zatrzymania krążenia i oddychania.
ZAMIESZANIE między laurowiśnią kaukaską a INNYMI GATUNKAMI
Podobnie jak wszystkie gatunki roślin dziko występujących w naturze, wawrzyn kaukaski może być mylony z innymi gatunkami . W rzeczywistości nawet sama nazwa może prowadzić do pomylenia z innymi gatunkami wawrzynu.
Sprawdźmy jednak, który gatunek można pomylić z wawrzynem kaukaskim :
- Wawrzyn szlachetny ( Laurus nobilis ). Należący do rodziny wawrzynowatych (Laurus nobilis), wawrzyn szlachetny jest rośliną wykorzystywaną w kuchni i jako roślina lecznicza dzięki swoim licznym właściwościom. Różni się od wawrzynu szlachetnego (Laurus cherry) silnym zapachem i mniejszymi, ciemniejszymi liśćmi.
- Wawrzyn portugalski ( Prunus lusitanica ): bardzo podobny do wawrzynu wiśniowego , różni się od niego cieńszymi, mniejszymi liśćmi i czerwonymi ogonkami.
- Oleander ( Nerium oleander ): Nie jest to wawrzyn i należy do rodziny toinowatych (Apocynaceae). Jego liście są cieńsze, a kwiaty różowe. Jest również szczególnie toksyczny.
- Wiśnia późna ( Prunus serotina ): Jej liście z daleka przypominają liście lauru kaukaskiego , są jednak o wiele mniej skórzaste i mają inny kształt.
Wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis): identyfikacja, zastosowania, lokalizacja i podobne rośliny
Wawrzyn szlachetny to jedna z najbardziej znanych jadalnych roślin dziko rosnących we Francji. Jest nawet używany jako przyprawa do wielu potraw. Jednak wciąż nie wiesz wszystkiego o tym słynnym wawrzynie.
Co powinienem zasadzić wzdłuż nasłonecznionej ściany?
Sadzenie przy ścianie w pełnym słońcu wiąże się z pewnymi wyzwaniami. Ale bez paniki, odkryj dziesiątki roślin, które mogą rosnąć przy ścianie bez żadnych zagrożeń.
Właściwości wawrzynu szlachetnego (Laurus nobilis)
Liście laurowe należą do najpopularniejszych przypraw w Europie. Doprawiają potrawy, a nawet wchodzą w skład bouquet garni, czyli bukietu garni, używanego do pot-au-feu. Ale jakie są właściwości liści laurowych?
