Scrofulariaceae - Trędownikowate

Czy słyszałeś kiedyś o trędownikowatych (Scrophulariaceae)? Są one również nazywane trędownikami (Scrophulariaceae ). To rodzina botaniczna obejmująca kilka tysięcy gatunków roślin szeroko rozpowszechnionych na całym świecie.

Od 1700 do 3000 w zależności od klasyfikacji.

W SKRÓCIE: Są to dwuliścienne rośliny zielne o kwiatach gamopetalnych , nieregularnych i dwubocznie symetrycznych. Rzadziej trędownikowate (Scrophulariaceae) mogą być również krzewami .

Bardziej szczegółowo omówimy je w części poświęconej identyfikacji Scrophulariaceae.

W PROGRAMIE:

• Identyfikacja Scrophulariaceae
• Dystrybucja i siedlisko
• Zastosowania ogólne
• Najbardziej znane gatunki
• Główne gatunki

IDENTYFIKACJA SKROFULARYJEK

Jakie są kryteria rozpoznawania tej rodziny botanicznej?

Jak rozpoznać roślinę z rodziny trędownikowatych?

Na szczęście jest to rodzina botaniczna o silnej jedności morfologicznej. Krótko mówiąc, rośliny z tej rodziny mają wiele wspólnych cech. Wśród różnych kryteriów identyfikacji wyróżniamy:

KRYTERIA IDENTYFIKACJI:

• ROŚLINY ZIELNE: Większość gatunków to rośliny zielne. Jednak w klasycznej klasyfikacji niektórzy autorzy klasyfikują liany i drzewa. I tak, w klasycznej klasyfikacji liany z rodzaju Maurandya i drzewa z rodzaju Paulownia zostały umieszczone w tej rodzinie. Obecnie należą one odpowiednio do rodzin Plantaginaceae i Paulowniaceae .

• ROŚLINY WIELOLETNIE LUB ROCZNE: ale czasami niektóre gatunki rozwijają również cykl dwuletni. Dotyczy to w szczególności niektórych gatunków dziewanny (Verbascum).

• TRZON : zazwyczaj jest cylindryczny lub czworokątny, ale bez wiązek dwubocznych. Czasami z puchem, czasami bez puchu.

• LIŚCIE : Liście trędownikowatych (Scrophulariaceae) są pojedyncze, całobrzegie, często naprzeciwległe, ale czasami naprzemianległe, a nawet okółkowe. Zazwyczaj jednak są one bezprzylistkowe. Liście mogą być opadające na zimę lub zimozielone.

• KWIATOSCENCJA: Rośliny te mają szczytowe kwiatostany z podsadkami i strukturami przypominającymi kłosy. Kwiatostan ten może jednak mieć również kształt wiechy lub grona. Kwiaty są obupłciowe, zygomorficzne lub, rzadziej, aktinomorficzne.

• BLIŻSZE PRZYJRZENIE SIĘ KWIATOWI: Działki kielicha, liczące od 4 do 5, są zazwyczaj mniej lub bardziej zrośnięte. Korona jest opadająca i również składa się z 4 do 5 płatków. Jest prawie zawsze zygomorficzna i często dwuwargowa, a czasem promienista. Androecium u Scrophulariaceae jest dydane (2 krótkie i 2 dłuższe pręciki).

• OWOCE : Owoce trędownikowatych (Scrophulariaceae) to torebki nasienne. Mogą mieć septyczne pęknięcie, czasami są to komory nasienne lub porobójcze. Zazwyczaj mają dwa komory nasienne. Jednak w rzadkich przypadkach owoce te mogą mieć formę jagody lub rozłupni. Nasiona są kanciaste, z mięsistym i soczystym bielmem.

• PASOŻYTY : niektóre rodzaje są półpasożytami, rozwijającymi się na korzeniach innych gatunków roślin, często należących do Poaceae (Gramineae).

• RYZYKO POMYŁKI : niektóre rodzaje roślin z rodziny Scrophulariaceae mogą zostać pomylone z roślinami z rodziny Lamiaceae lub Balsaminaceae .

DYSTRYBUCJA I MIESZKANIA

Gdzie żyją trędownikowate?

Ponieważ do rodziny trędownikowatych należy wiele gatunków, można przypuszczać, że występują one w wielu różnych siedliskach.

Jak widać na tej mapie, rodzinę tę można spotkać na wszystkich zamieszkanych kontynentach. Dlatego nazywamy ją rodziną kosmopolityczną.

Jeśli jednak chcemy przedstawić nieco więcej szczegółów, warto przede wszystkim zauważyć, że trędownikowate występują głównie w klimacie umiarkowanym (oceanicznym, śródziemnomorskim, kontynentalnym).

Dlatego też bardzo łatwo je znaleźć w Europie, ale także w Ameryce Północnej. Na tych obszarach występują głównie gatunki z rodzaju Verbascum i Scrophularia .

W Australii i Nowej Zelandii wiele gatunków z tej rodziny jest endemicznych. Regiony te obejmują krzewy, takie jak *Myoporum insulare *. Występują tam również gatunki inwazyjne z rodziny trędownikowatych*, takie jak europejski * Verbascum *.

Następnie mamy tropikalne regiony Afryki i Ameryki Południowej. Niezależnie od tego, czy w wilgotnym, czy suchym klimacie tropikalnym, z większym prawdopodobieństwem znajdziemy tam gatunki z rodzaju Nemesia , Capraria lub Eremogeton .

Wreszcie, trędownikowate rosną również w klimacie subtropikalnym. Na przykład w Afryce Południowej częściej spotykamy rodzaje należące do plemienia Limoselle (Limoselleae).

W prawie każdym klimacie (poza wilgotnym) występują inwazyjne gatunki dziewanny . Tak, dziewanny europejskie są praktycznie wszędzie 😉.

SCROFULARIACEAE W EUROPIE:

W Europie występuje stosunkowo niewiele gatunków trędownikowatych. Najpowszechniejsze są rodzaje Verbascum i Scrophularia. Istnieje również kilka

A wcześniej mieliśmy naparstnice (Digitalis), w tym naparstnicę purpurową i przetaczniki (Veronica lub Hebe)

ZASTOSOWANIA OGÓLNE

Jakie jest zastosowanie niektórych gatunków Scrophulariaceae?

Teraz wiemy, jak rozpoznać i znaleźć trędownikowate. Musimy więc omówić ich zastosowania. Czy są to rośliny toksyczne, lecznicze, czy jadalne?

Jak można sobie wyobrazić, biorąc pod uwagę ogromną liczbę gatunków, wprowadzimy znaczące uproszczenia. Dlatego poniższe informacje mają charakter wyłącznie orientacyjny i służą wyłącznie zilustrowaniu potencjału tej rodziny.

I tak, w tej rodzinie mamy zarówno gatunki jadalne, lecznicze, jak i trujące.

• ROŚLINY JADALNE: W obrębie rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae) mamy stosunkowo niewiele roślin jadalnych. Istnieje jednak lwia paszcza (Antirrhinum majus), występująca głównie w Europie i Ameryce Północnej. Istnieją również dziewanny (Verbascum sp.). Choć teoretycznie jadalne, trudno je spożywać ze względu na ich meszkowate włoski.

• ROŚLINY TOKSYCZNE: Chociaż rodzina trędownikowatych (Scrophulariaceae) również obejmuje rośliny trujące (dawniej znane jako naparstnica), istnieją również inne gatunki trujące. Dotyczy to na przykład niektórych gatunków trędownika guzowatego (Scrophularia nodosa). Stosowany w dużych dawkach działa wymiotnie i może powodować nudności, wymioty oraz tachykardię.

• ROŚLINY LECZNICZE: Wreszcie, w tej rodzinie występują również rośliny lecznicze. A wśród nich najbardziej znane są niewątpliwie dziewanny (tylko niektóre gatunki dziewanny, a nie wszystkie). Jeśli jesteście zainteresowani, mam nawet przepis na dziewannę na kaszel .

NAJBARDZIEJ ZNANE GATUNKI

Prezentacja najpopularniejszych gatunków Scrophulariaceae

W tym miejscu skupimy się wyłącznie na gatunkach najciekawszych – tych, które są interesujące z punktu widzenia żywności lub medycyny. Omówimy przede wszystkim gatunki występujące na półkuli północnej, ponieważ są one znacznie lepiej udokumentowane niż gatunki tropikalne.

Spośród najciekawszych gatunków omówimy przede wszystkim dziewanny (Verbascum) i trędowniki (Scrophularia).

MULETY (Verbascum):

• Dziewanna (Verbascum thapsus): Dziewanna to jedna z gwiazd wśród roślin leczniczych. Jest stosowana w leczeniu problemów z oddychaniem i kaszlu. Występuje obficie i jest łatwo rozpoznawalna, ale mimo to napisałem artykuł, który pomoże Ci uniknąć pomyłki z dziewanną .

• Dziewanna pospolita (Verbascum phomoides): zwana również dziewanną pospolitą , bardzo przypomina dziewannę pospolitą. Na szczęście posiada te same właściwości lecznicze.

• Dziewanna (Verbascum lychnitis): To bardzo pospolity gatunek. Dziewanna również wytwarza żółte kwiaty, podobnie jak dziewanna, ale nie ma ich właściwości leczniczych.

• Dziewanna falista (Verbascum sinuatum): Dziewanna falista jest łatwo rozpoznawalna po falistych liściach. Nie posiada jednak cech dziewanny pospolitej.

Inne gatunki dziewanny: istnieją inne gatunki dziewanny. Na całym świecie istnieje co najmniej 350 gatunków. W Europie jednak można spotkać głównie dziewannę czarną (Verbascum nigrum), dziewannę blattaria (Verbascum blattaria), dziewannę gęstokwiatową (Verbascum densiflorum), a nawet dziewannę pulverulenteum (Verbascum pulverulenteum) lub dziewannę fenicką (Verbascum phoeniceum).

Scrophularia (Trędownik):

• Trędownik (Scrophularia nodosa): Trędownik to znana roślina lecznicza stosowana w leczeniu skrofulozy. Jednak w dużych dawkach jest również toksyczna. Występuje w Europie, Ameryce Północnej, umiarkowanej Azji i Afryce Północnej.

• Trzmielina uszkowata (Scrophularia auriculata): Trzmielina uszkowata to kolejna roślina lecznicza. Uważano, że ma również właściwości lecznicze.

• Trędownik umbrosa (Scrophularia umbrosa): roślina, którą łatwo pomylić z miętą zieloną, jeśli nie zachowa się ostrożności. Podobno roślina ta jest toksyczna dla zwierząt gospodarskich.

Oczywiście, istnieją inne gatunki w tej rodzinie trędownikowatych , ale dziewanny i trędowniki są najbardziej rozpowszechnione na świecie.

GŁÓWNE GATUNKI

Niektóre z najpopularniejszych rodzajów Scrophulariaceae

Wraz z pojawieniem się klasyfikacji filogenetycznej APG IV niektóre rodzaje zostały usunięte z rodziny Scrophulariaceae.

Dotyczy to na przykład następujących rodzajów: lnicy (Linaria), lwiej paszczy (Antirrhinum), naparstnicy (Digitalis), przetaczników (Veronica lub Hebe), a także Asarina i Sibthorpia . Rodzaje te zostały zaliczone do rodziny babkowatych (Plantaginaceae).

Do rodziny Orobanchaceae przypisano również inne rodzaje . Aby wymienić tylko kilka, możemy wymienić rodzaje Lathraea , Euphrasia , Pedicularis i Rinanthes .

Możemy jednak nadal uwzględniać kilka gatunków, takich jak:

Scrophularia i Verbascum : dwa najważniejsze przedstawiciele rodziny.

Ale także:

Limosella : są to głównie rośliny wodne, występujące niemal wszędzie na świecie.

Selago : rodzaj Selago występuje głównie w Afryce i na Madagaskarze.

Leucophyllum : Rodzaj Leucophyllum obejmuje szałwię kalifornijską (Rio Sage). Gatunek ten należy jednak do rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae) i nie jest spokrewniony z innymi gatunkami szałwii. Rodzaj ten występuje głównie w obu Amerykach.

Myoporum : rodzaj Myoporum obejmuje około trzydziestu gatunków krzewiastych trędownikowatych (Scrophulariaceae). Są to krzewy odporne na sól i suszę.

Gomphostigma : rodzaj Gomphostigma, występujący głównie w południowej Afryce, charakteryzuje się także gatunkami krzewiastymi.

Eremophila : Wreszcie mamy Eremophilę. Rośliny te pierwotnie były klasyfikowane w rodzinie Myoporaceae. Teraz należą do rodziny Scrophulariaceae. Wszystkie są endemiczne dla Australii i Nowej Zelandii.